اگر نتونیم سرعت خودمون و افکارمون رو به سرعت علم برسونیم و ازش عقب بمونیم، خود به خود حذف میشیم، چه دلمون بخواد چه دلمون نخواد! به اینکه چه جایگاه و مقامی هم داریم ربطی نداره و همه در برابر این قانون یکسان هستن.
سلام وقت بخیر؛
امروز با یک دوستی وعده داشتم که همدیگه رو ببینیم، قرار ملاقات داشتیم، وقتی که میخواستم لباس سرمه ای بپوشم گفتم که پیرهن باید روشن و سفید باشه، در واقع اگر جای رسمی می خواستم برم حتما باید لباسم، مناسب اونجا رو بپوشم ولی من که جای رسمی نمیخواستم برم! برای همین لباسی که دوست داشتم رو پوشیدم اما تو قدیم لباس‌‌‌ها به شکل دیگری بود، یادم نمیره که وقتی مدرسه میرفتم دور یقه کت‌مون یه پارچه سفیدی می‌دوختند یا پلاستیک سفیدی بهش می چسبوندند که بعدا اونو جدا و تمیز کنند یا اون پارچه را درآرند و بشورند، اون موقع این شکلی بود نه الان که عصر کامپیوتر و هوش مصنوعیه!
یادم آمد که دو روز پیش یک جا دعوت داشتیم یه دختر 2.5 ساله داریم که یکی از اقوام اومد باهاش خوش و بش کرد، بعد که این اقواممون داشت میرفت جای دیگه بشینه این بچه گفت تلفنت را بده به من، بچه تلفنش رو گرفت و گذاشت توی کیفش، این فامیل ما هم کمی صبر کرد و بعد خانومش رو فرستاد که تلفن رو بگیرد که دختر بچه ما، تلفن را به خانمش نداد گفت بگو خودش بیاد، خودش اومد گفت من میخواستم بازی کنم ولی بگیر؛ خدمت شما عرض کنم که بچه های امروزه اینطوری هستند.
یادم اومد که زمان ما اسباب بازی ها این طوری بود که مثلا وقتی یک قوطی کبریت خالی میشد یه نخ بهش می بستیم و با یه قوطی کبریت دیگه هم 10 متر آنورتر نخی بهش میبستیم و در گوشمون می گذاشتیم و با هم مورس بازی میکردیم که مثلاً اگه سه تا ضربه بهش بخوره یعنی بله، اگر دو تا خورد یعنی نه، ولی الان اسباب بازی بچه ها شده تلفن موبایل که از اینجا با آمریکا صحبت میکنن، دوره و زمونه عوض شده و ما باید این چیزها را بپذیریم باید تو زمانه باشیم، بروز باشیم، خیلی چیزا فرق کرده و ما هم باید تغییر کنیم و خودمون رو تغییر بدیم مردم را نباید اذیت کنیم و مردم آزاری نکنیم انسان باشیم و به همدیگر خوبی کنیم تا انشاالله خدا هم برای ما گشایش کنه و برامون خوب بخواد..
موفق و پیروز باشید پایدار